DANK JE WEL ALS JIJ HEBT GEHOLPEN OM EEN VERSCHIL TE MAKEN!
In de maand september hebben we ons met een groep vrijwilligers ingezet om diverse activiteiten voor de Afghaanse kinderen in Harskamp te organiseren.
Rugzakjes
Eind augustus kwamen meer dan 1000 Afghaanse vluchtelingen naar Nederland. Zij werden gehuisvest in Harskamp. Al snel ontstond in samenspraak met enkele vrienden een spontane actie om aan de 300 Afghaanse kinderen rugzakjes, gevuld met speelgoed, uit te delen. Overdonderd door de massale steun vanuit onze achterban in de vorm van donaties en sponsoring van artikelen zijn we met een groep vrijwilligers aan de gang gegaan. Nog geen week later mochten we de rugzakken zelf uitdelen. Even een lichtpuntje en wat vrolijkheid. Wij waren er achteraf stil van…
Kinderprogramma
De week daarop waren we met een groep vrijwilligers welkom om voor 200 Afghaanse kinderen een gaaf kinderprogramma te doen in Harskamp. Er is gedanst, gekleurd, geschminkt, er was een estafette en Piet Poffer bakte in hoog tempo poffertjes voor alle enthousiaste kindjes! Het deed ons denken aan Bitaj en Bathore in Albanië; we missen de kinderen daar, maar heerlijk om dit ook in Harskamp te mogen doen!
Monkey Town
Twee bussen vervoerden 85 kinderen, begeleid door een aantal ouders, van Harskamp naar Monkey Town Apeldoorn. Daar werden zij opgevangen door opnieuw een geweldig team New Day Impact vrijwilligers en beleefden deze kinderen een superleuke middag. Even heel wat anders, even heerlijk kind zijn in deze onzekere tijd.
Maureen ter Steege (vrijwilliger) schrijft over deze middag:
“De bussen kwamen aanrijden en tientallen vrolijke koppies keken ons aan. Allemaal even schattig, lief en blij. Het was heel leuk om te zien hoe ze als een kip zonder kop naar de attracties renden. En ik moet toegeven dat ik dat zelf ook deed. Die glijbaan is ook gewoon fantastisch.
Alle kinderen leken het goed met elkaar te kunnen vinden en niemand werd alleen gelaten. Op één jongen na dan, die bleef zitten na de frietjes en bleef volhouden dat hij recht had op een tweede frietje. Die hij uiteindelijk ook kreeg. De volhouder wint, toch…? 😉
Aan het einde van de middag stonden de kinderen in een rij om de bus in te gaan. Voldaan konden we naar ze kijken. Er waren geen ongelukken gebeurd en geen ruzies. Toch voelde het een beetje verdrietig om ze weer in de bussen te zien gaan. Zelf ging ik ook weg, naar mijn huis. Terug naar mijn stabiele leven, mijn werk, vrienden en familie. Zij gaan naar een tijdelijk ‘huis’ en hebben geen idee hoe de toekomst er voor hen uit ziet. Ik hoop dat zij snel op een plek komen, waar ze zich ook weer thuis zullen voelen.”
